SON DURUŞMADA GELEN Mİ, İNFAZDA GİDEN Mİ? haberi

Bir mahkeme salonu düşünün…

Duvarları soğuk, havası ağır, gözler kararın açıklanacağı anı bekler. Hâkim dosyaya bakar, tok sesiyle hükmü açıklar. O an salondaki herkes için zaman donar: Sanık için bir dönüm noktası, mağdur içinse bir hesaplaşma anıdır.

Fakat adaletin yolculuğu sadece son duruşmayla bitmez. Karar ne kadar kesin gözükse de ; infazla birlikte yeni bir süreç başlar. İşte asıl çelişki burada doğar. Son duruşmada görülen adalet infazda uygulanan adalet her zaman aynı değildir.

Sanık açısından son duruşma, hayatının yönünü tain eder, ancak infaz sürecinde koşullu Salı verme, denetimli serbestlik, infazın ertelenmesi veya ceza indirimleri devreye girer. Mahkeme salonun da ağır gelen ceza, infaz kurumlarının kapısında bambaşka bir şekle bürünür.

Mağdur ise çoğu zaman hükümle birlikte rahatlar. Ancak infazda yaşanan ertelemeler, ani tahliyeler veya uygulamadaki farklılıklar mağdur için ikinci bir hayal kırıklı lığıdır. Adalet sadece verilen kararda değil, kararın uygulamasında da aranır.

Bu nedenle şu soru kendiliğinden yükselir: "Adalet son duruşmada gelen midir, yoksa infazdan sessizce giden midir?"

Belki de adalet tek bir ana sığmayacak kadar büyük bir kavramdır. Ne sadece son duruşmada tecelli eder, ne de yalnızca infazla ölçülür. Aslında adalet, karar anı ile infaz arasındaki yolculukta, mağdurun kalbinde ve sanığın vicdanında kendini gösterir.

Sonuçta mahkeme salonlarında verilen hüküm gerçek yüzünü ceza evlerinin kapısında bulur. Adaletin tamamlanması, ancak karar ile infazın birbirini tamamladığı yerde mümkündür. Ve biz her defasında aynı soruyu sormaya devam ederiz.:

"Son duruşmada gelen mi, infazda giden mi?"

Hukukçu/Yazar

Mahabat İskenderoğlu